หลังจากวันนั้นผมก้อยังไปหาดูแลเขาเหมือนเดิม
มันมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมยังพอสบายใจได้คือ
การที่เพื่อนเขายังไม่มีกำหนดวันแน่นอนว่าจะไปเมื่อไร
มันผ่านมาหลายอาทิตย์ จนผมคิดว่าเขาคงไม่ไปแล้ว
แต่มันก้อมีเรื่องน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นจนได้
ตื่นเต้นมากชนิดที่รถไฟเหาะสวนสยามอ่อนไปเลย
คืนหนึ่งขณะที่ผมนอนเล่นดูทีวีบนเตียง น้องเขาลองชุดอยู่นั้น
มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมเรียกชื่อเขา
น้องมันตื่นเต้นลนลาน บอกให้ผมออกไปหลบอยู่ที่ระเบียงข้างนอก
ผมก้อตื่นเต้นกับมันไปด้วย ลืมไปเลยว่าตัวเองก้ออายุมากแล้ว
ไม่ต้องไปหลบก้อได้ แล้วผมก้อระเห็ดมาหลบอยู่ตรงระเบียง
แล้วผมก้อได้ยินว่าไม่ต้องซ่อน ออกมา รู้อยู่แล้วว่าอยู่กับผู้ชาย
ผมก้อเปิดประตูเข้าไป ตอนนั้นลุ้นมากว่าจะเป็นใคร หน้าตายังงัย
ปรากฏว่าเป็นคุณลุงอายุน่าจะ 60กว่าๆแล้ว คุณลุงเป็นผมก้อผงะไปหน่อย
ช่วงนั้นไม่ได้โกนหนวดมา ร่วม 10 วันได้ ไม่รู้ว่าผมน่ากลัวหรือแกคิดว่าจะเจอคนรุ่นเดียวกัน
แกก้อพูดว่า เสียดายนะ อุตส่าห์ไว้ใจ มาตลอด
แกถามต่อว่า รู้ไหมคุณว่าห้องที่คุณอยู่เนี่ยใครจ่ายเงิน
ผมตอบไปว่า ไม่ทราบ (ตอนนั้นน่าจะตอบว่าไม่รู้คับ เพราะมีคนช่วยจ่ายอยู่ 3 คน ลืม)
แล้วแกก้อบ่น เสียดายๆ ของแก น้องผมตัดบทไล่ลุงออกจากห้อง แล้วเริ่มเก็บข้าวของ
พร้อมบอกว่าพี่ช่วยพาหนูไปส่งห้องเพื่อนหน่อย ผมบอกว่าก้อได้ แล้วยังห้ามผมถามเยอะอีก
ผมก้อไปนอนเล่นบนเตียงต่อ พอจัดของเสร็จ น้องเขาก้อเดินออกมาจากห้อง ปรากฏว่า
ลุงยืนพิงผนังกันตกอยู่ ผมมองหน้าเขา เขามองหน้าผม แล้วลุงก้อพูดว่าเขากุญแจมา
น้องมันก้อยื่นให้ ตามด้วยคำว่า รู้งี้นอนด้วยนานแล้ว คิดว่าเป็นเด็กดี
แม่งตลกดี ผมรู้สึกพอใจนะที่รู้ว่าน้องเขาไม่ได้นอนกับใคร อย่างที่เขาบอกผม
ลุงยังไม่หยุด อุตส่าห์ดูแลมาตลอด เสียดายๆ
สงสัยแกคงเสียดายเงินที่เสียไปให้แล้วไม่ได้อะไรมั้ง น้องมันก้อขอให้ผมลงไปก่อน
ขอเคลียร์กับลุงเดี๋ยวตามไปที่รถ แล้วมันก้อเข้าไปคุยในห้องกับลุง .........