How to broke your Heart in 5 days

[PattayaCarPark]

How to broke your HearT in 5 days

Prologue

        ในค่ำคืนแห่งการพบปะสังสรรค์ของ The gang ในยามค่ำคืนที่ร้านประจำนี้ ยังคงอบอวลไปด้วยบรรยากาศเดิมๆ
และกิจกรรมเดิมๆที่ไม่เคยเบื่อของพวกเรา คือการไปสาดดื่มให้กับเหล่าบรรดา Coyoty ที่โยกย้ายเรือนร่างไปตามจังหวะ
ดนตรีที่เร่งเร้าอยู่บนฟลอร์แห่งนั้น ซึ่งมันก็เหมือนกับทุกๆครั้งที่พวกเราจะไปเฮฮาสังสรรค์กัน แต่ผมก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่า
สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้ จะเป็นจุดเริ่มต้นของบททดสอบ หัวใจ ของผมอีกครั้งหนึ่ง
         เรื่องราวมันเริ่มต้นหลังจากผ่าพ้นกิจกรรมสาดดื่มในรอบแรกของพวกเราในคืนนั้น เจ้าเพื่อนตัวดีของผมผู้มีสายตา
แหลมคม และมักจะชี้ชวนให้ผมและเพื่อน มองหาสาวๆน่ารักน่าสาด อยู่เสมอๆ เค้าหันไปสะดุดตากับสาว PR คนหนึ่ง
เธอกำลังเต้นรำโอบกอดอยู่กับลูกค้าอีกโต๊ะหนึ่ง ด้วยกิริยาของทั้งสองนั้นดุจราวกับเป็นคู่รักหวานซึ้งที่มาเที่ยวด้วยกัน
มากกว่าแค่เป้นลูกค้าธรรมดาที่มานั่งดื่มกับเธอ เพื่อนผมเค้าเริ่มชี้ชวนให้ผมและเพื่อนๆมองไปยังหญิงสาวคนนั้น ดูเพื่อนผม
เค้าจะสนใจหญิงสาวคนนี้เป็นอย่างมาก ส่วนผมเองก็แค่มองเพียงผ่านๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนักเพราะปกติแล้ว spect
ของผมกับเพื่อนคนนี้เรามี spect ของหญิงสาวที่ต่างกัน แต่ก็ได้ยินเสียงแว่วๆมาจากเพื่อนว่า คนนี้กรูขอนะ ชอบว่ะ
คราวหน้ามาต้องเรียกมานั่งด้วย อะไรประมาณนั้น.......

[PattayaCarPark]

DAY 1 : the connection

   คืนวันเสาร์ผมและเพื่อนก็นัดเจอกันที่ร้านเดิม เพื่อสนุกสนานกับกิจกรรมที่พวกเราชื่นชอบอีกเช่นเคย
เพียงแต่วันนี้เรามากันแค่ 3 เพราะเพื่อนอีกคนหนึ่งติดธุระต้องเดินทางไปต่างประเทศ แต่เราทั้ง 3 คน ก็ยังคง
สนุกสนานกับการจีบเซล สาดดื่มน้องๆ  กินเหล้า เล่น pool กันไปอย่างสนุกสนานเป็นปกติ จนกระทั่ง เธอคนนั้น
เดินผ่านมา เธอเป็นหญิงสาวรูปร่างเพรียว ดูสมส่วน ผิวขาวเนียน ผมยาวสลวยดัดเป็นลอนเล็กน้อย เธอเดินมาพร้อม
กับรอยยิ้ม ที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ายิ้มมาให้กับพวกผม หรือให้กับลูกค้าคนอื่นๆ แต่สิ่งที่ผมรู้ ณ ตอนนั้นก็คือ เธอน่ารัก
           จะเป็นด้วยเรื่องของโชค จังหวะ โอกาส หรือว่าพรหมลิขิต ก็ไม่รู้ได้ คืนนั้นผมได้เจอับเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
ที่ไม่เคยได้เจอะได้เจอกันมาเลยตั้งแต่เรียนจบก็ทักทายถามไถ่กัน เค้าบอกว่ามาคนเดียวผมเลยบอกว่าเดี๋ยวจะเดินไปคุย
ด้วยที่โต๊ะนะ ผมกลับมาหยิบแก้วเหล้าที่โต๊ะแล้วเดินไปหาเพื่อนคนนั้นที่โต๊ะ... โอ้...เธอ นั่งยิ้มอยู่ที่โต๊ะเพื่อนผมนั่นเอง
ผมเลยถือโอกาสทำความรู้จักกับเธอ ถามไถ่ชื่อกันเล็กน้อย แล้วหันมาคุยกับเพื่อน สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ปากผมคุยกับเพื่อน
แต่ไม่สามารถบังคับให้สายตาตัวเองหยุดมองเธอได้เลย พอเริ่มรู้ตัวเองเดี๋ยวจะเสียอาการ เลยรีบกระดกแก้วแล้วขอตัว
กลับไปที่โต๊ะ บอกเพื่อนว่าเดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่
   เวลาล่วงเลยไปจนถึงเกือบ ตี 2 ไฟในร้านเริ่มถูกเปิด ลูกค้าต่างเตรียมตัวที่จะกลับกัน รวมถึงผมและเพื่อนๆด้วย
ก่อนกลับเลยคิดว่าแวะไปทักเพื่อนหน่อย แต่จริงๆแล้วตั้งใจไปหาเธอมากกว่า ความตั้งใจแรกที่คิดไว้คือการไปทำความรู้จักกับเธอ
เพื่อเปิด connection ในครั้งต่อๆไปที่จะมาที่ร้านนี้อีก เพราะผมยังจำได้ว่าเพื่อนที่ไปต่างประเทศ เค้าชอบเธอมาก
ถึงกับเอ่ยปากขอก่อนบินไปต่างประเทศไว้แล้วด้วย
          แต่แล้ว.....โอกาสก็เปิดขึ้นอีก เพื่อนผมคนนั้นเค้าบอกว่าเค้าเมาแล้ว จะไปเข้าห้องน้ำก่อน ฝากให้ผมช่วยนั่งคุย
เป็นเพื่อนกับเธอก่อน ผมตอบรับด้วยความยินดี ผมพอจะรู้เรื่องเธอมาบ้างจากทั้งเซลและน้องๆในร้านว่า
เธอ เป็นลูกครึ่งสิงคโปร์-ไทย ผมจึงคิดว่าน่าจะคุยกับเธอด้วยภาษาอังกฤษ บทสนทนาของเราจึงเริ่มขึ้น

Me : Hi,My name is P. What’s you name?
She : My name is M.
Me : Are you already drunk?? I saw you drank a lot of whisky and cocktails.
She : Yes,I think so. 555++
Me : Oh, how will you go back home??
She : Your friend will dive me home.
Me : Um…that’s OK

Me : Can we be friends??
She : Yes,sure.
Me : May I have your number??
She : I can’t remember my mobile number, but try this.

แล้วเธอก็ส่งโทรศัพท์ของเธอให้กับผม ผมจึงกดหมายเลขโทรศัพท์ของผมลงไปแล้วกดโทรออก
3 วินาทีให้หลังเบอร์โทรศัพท์ของเธอก็เข้ามาอยู่ในเครื่องผม และเบอร์โทรศัพท์ของผม
ก็เข้าไปอยู่ในเครื่องเธอ เราทั้งสองเริ่มทำการ memory ชื่อลงใน phonebook
เธอถามชื่อผมอีกครั้งหนึ่ง ผมสะกดชื่อตัวเองให้เธอฟัง...

Me : May I call you tonight??
She : No.
Me : ………
She :  But you can call me tomorrow.
Me :  laugh….

Me : What time will you wake up??
She : Call me at 1 pm. OK??
Me : yep.

แล้วเพื่อนผมก็เดินกลับมาจากห้องน้ำ ผมจึงร่ำลาเพื่อนและเธอ ระหว่างหันหลังกลับเธอพูดกับผมว่า
She :You เนี่ย OK เลยนะ
Me : ขอบคุณครับ Goodnight นะครับ


to be continue.....

[۩◊▫ĿuciferLeĘ▫◊۩]

รออย่างใจจด ใจจ่อ หุหุ 

[shishimalu]

  เสื่อครับเสื่อ 45 นาที 300 บาท ครับ start 2 รอบนะครับ เสื่อครับ เสื่อ 

[Ryo]

ปูรอเลยครับพี่น้อง :dookdik16:

[House]

มีเรื่องมาให้นั่งติดคอมพ์อีกแระ  :dookdik23:

รอเหตุการณ์วันที่ 2 คับ  รอๆๆๆๆ

[kimjiman]

นี่เค้าเป็นคนเดียวใน gang ที่ม่ายรู้เรื่องช่ายมั้ย  :yenta4-emoticon-0018:

ม่ะเปนรายเด๋วไปนั่งรอฟังกับท่าน Ryo พี่ค้าบเห็นพี่เอาเสื่อมา ขอนู๋นั่งด้วยคนนะค้าบ

[redred]

นี่เค้าเป็นคนเดียวใน gang ที่ม่ายรู้เรื่องช่ายมั้ย  :yenta4-emoticon-0018:

ม่ะเปนรายเด๋วไปนั่งรอฟังกับท่าน Ryo พี่ค้าบเห็นพี่เอาเสื่อมา ขอนู๋นั่งด้วยคนนะค้าบ

  โอ๋ๆๆๆอย่างอนนะตัวเอง...เด๋วเราหาเวลาว่างปายหาน้องOrange O กาน

[Ryo]

รอนานอ่ะ ปูเสื่อรออย่างเดียวไม่ไหว เอาส้มตำมานั่งเปิบรอด้วยดีกว่า 


ตามด้วยข้าวเหนียวหมูย่าง :dookdik3:


พร้อมเบียร์เย็นๆ มันชื่นใจจิงๆ

[PattayaCarPark]

DAY 2 .1- The dinner

บ่ายของวันอาทิตย์ที่น่าเบื่อ ที่ต้องมาทำงานทั้งๆที่เค้าหยุดกันหมด
หลังจากทำงานจนเกือบเสร็จตอนประมาณ 1.30 pm รู้สึกว่าวันนี้ลืมทำไรป่าวหว่า...
หันไปเจอโทรศัพท์ เลยระลึกได้ ว่ายังไม่ได้โทรไปหา เธอ คนนั้นนี่หว่า...
ไวอย่างใจคิด มือกดหาเบอร์โทรของ เธอ คนนั้นในหมวดอักษร M.....
ตู๊ด.....ตู๊ด.....เธอไม่รับสาย ยังเฉยๆ.... กดโทรครั้งที่ 2
ตู๊ด.....ตู๊ด.....เธอยังไม่รับสายอีก กำลังจะกดวางสาย มีเสียงงัวเงียๆๆ ดังขึ้นมา

Me : Hey M, are you wake up yet???
She : No,I'm still sleeping,I'm so drunk last night. Talk to you later na.

เธอวางสาย ผมก้มมองโทรศัพท์แบบงงๆ อารายว๊า.......
แล้วถอนหายใจ บอกกับตัวเองไปว่า แป๊กซะแร๊วสิเรา งานนี้
กลับมานั่งทำงานที่เหลือต่อให้เสร้จ จะได้กลับบ้าน

3.15 pm เสียงโทรศัพท์ดัง หน้าจอมีชื่อ M กระพริบๆอยู่

Me : Hello
She : I'm sorry na,just wake up.
Me : That's alright,never mind.But you sound so sleepy na,still on the bed??
She : Yes.
Me : Why don't you get up and have something to eat.
She : No, I'm too lazy to do anything right now.
Me : Would you like a delivery service?
She : จิงเหรอ จะมาได้เหรอ
Me : จิงสิ ทำไมเหรอ
She : รู้เหรอว่าอยู่ที่หนาย...
Me : รู้สิ อยู่ที่....ใช่มั๊ย
She : รู้ได้ยังไง
Me : ก็เมื่อคืน M บอกผมไง (จิงๆแล้วถามมาจากเพื่อนป๋มตะหาก ว่าจะไปส่งเธอที่ไหน)
She : เหรอ งั้นขอเวลา 30 นาทีนะ ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวโทรไปนะ

งงๆปนดีใจครับ ยืนยิ้มอยู่ประมาณ 1 นาที ตั้งสติได้...
รีบเก็บของ เพราะที่ทำงานผมห่างจากจุดมายที่ต้องไปรับเธอ 40 กม.++ แย่แล้ว
ไปได้ครึ่งทาง เธอโทรกลับมาจริงๆ ก้อนัดแนะจุดนัดพบกัน
ผมถามเธอว่าอยากทานอะไร เธอบอกว่า เธออยากกิน MK......

[PattayaCarPark]

ส่งตอนต่อ (นิดนึง)ให้แล้วนะครับ
ขอบคุณเพื่อนๆทุกท่านนะครับที่ติดตาม
ส่วนที่เหลือจะจัดการให้เรียบร้อย คืนนี้ครับ
หลังจากกลับจากภารกิจ Lady zone คืนนี้
(ถ้ามีสติเหลือที่จะเขียนได้ 55++)

[Ryo]

ส่งตอนต่อ (นิดนึง)ให้แล้วนะครับ
ขอบคุณเพื่อนๆทุกท่านนะครับที่ติดตาม
ส่วนที่เหลือจะจัดการให้เรียบร้อย คืนนี้ครับ
หลังจากกลับจากภารกิจ Lady zone คืนนี้
(ถ้ามีสติเหลือที่จะเขียนได้ 55++)

รีบๆมาต่อเร็วๆนะครับ เด๋วเมาส้มตำ 

[redred]

  เจรสสสสส Romancetic สาดดดดดดดดด


ปล...ผมสัมผัสได้อ่ะ Feel แบบนี้แหละเพื่อนที่เราต้องการ สุดยอดดด (แต่กุเล็งก่อนนะเฟ้รย)

สุขที่ได้รัก มันเปงอย่างงี้นี้เอง 

[House]

เจรสสสสสสสส Delivery Service  ชอบๆๆๆๆ

มาต่ดเรวๆด้วยนะคับ พรุ่งนี้ก็ได้ วันนี้กลับมาก็พักผ่อนก่อนเถอะครับ   :cool:

[all_for_one]

จดจ่อ จดจ่อ รอๆๆๆ 
กลับมาเขียนต่อเร็วๆ นะจะลงแดงแล้ว 

[Stongdee]

ยังม่ะกลับกันมาอีกเหรอ

เค้ารอตะเองอยู่นะ

ให้ไวเลยค๊าบพี่น้องค๊าบ

[PattayaCarPark]

DAY 2.1 –The dinner 2

   ผมไปถึงที่นัดหมายในอีก 15 นาทีต่อมาแต่ยังมองหาเธอไม่พบ ก็เลยโทรเข้าไปหาเธอถามว่าอยู่ที่ไหน
เธอบอกให้หันหลังกลับมาสิ ผมหันหลังกลับไปพบว่าเธอกำลังเดินอยู่อีกฝั่งหนึ่งของถนน ตรงมาที่ผม วันนี้เธออยู่ในชุด
เสื้อสายเดี่ยวสีขาว สวมทับด้วยเสื้อผ้าฝ้ายโปร่งสีขาว ผูกชายเสื้อ กางเกงขาสั้นสีขาว และรองที่เข้าชุดกัน ผมสีน้ำตาล
ของเธอยาวสลวย รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทำให้ผม แทบจะหยุดอยู่ตรงนั้น  กลางคืนว่าน่ารักแล้วตอนกลางวันผมว่า
เธอน่ารักมากกว่าเสียอีก ระหว่างการเดินทางมีช่วงที่เราต้องข้ามถนน ผมยื่นแขนให้เธอเกาะ แต่เธอกลับคว้ามือผม
ให้เราจับมือกันแล้วเดินไปพร้อมกัน.......
            เราไปทาน MK กันตามที่เธอบอก ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พักของเธอนัก ผมถามเธอ
ว่าทำไมถึงอยากกิน MK ล่ะ ไม่อยากกินอย่างอื่น เช่น อาหารญี่ปุ่น เหรอ เธอบอกว่าเธอชอบกิน MK เพราะที่ที่เธออยู่
ไม่มีแบบนี้...จริงเหรอ.....
            วันนี้คนค่อนข้างเยอะเนื่องจากเป็นวันหยุด จึงต้องรอคิว แต่ก็รอเพียงไม่นาน เราก็ได้เข้ามานั่งในร้าน
โดยผมนั่งตรงข้ามกับเธอ ระหว่างรออาหารเราก็พูดคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ เธอเกิดและใช้ชีวิตวัยเด็กที่ประเทศไทย
แต่เมื่ออายุ 15 ครอบครัวของเธอได้ย้ายไปอยู่ที่สิงคโปร์ เธอจึงพูดภาษาไทยได้ดีพอสมควรแต่ก็ไม่เข้าใจความหมาย
ของคำยากๆบางคำ และประโยคบางประโยค บทสนทนาของเราจึงดำเนินไปด้วยการใช้ภาษาอังกฤษสลับกับภาษาไทยเป็นระยะๆ
อาหารเริ่มทยอยมา เธอรับหน้าที่เป็นคนปรุง ส่วนผมก็ช่วยเติมและตักให้เธอทาน เธอบอกไม่ต้องหรอก เธอดูแลตัวเองได้
ผมตอบเธอไปว่า ผมดูแลตัวเองมานานแล้ว ตอนนี้อยากดูแลเธอบ้าง เธอยิ้มและไม่พูดอะไรต่อ สักพักเราจึงเริ่มการพูดคุย
กันต่อในเรื่องต่างๆ จนสิ้นสุดมื้อนั้น ผมขอบคุณเธอ เธอถามว่าทำไมต้องขอบคุณ เธอต่างหากที่ต้องขอบคุณผมที่พาเธอมาทาน
ผมบอกเธอไปว่า "I Thank you for gave me the best MK meal i ever have"........

[obser]

 :25:

Waiting for the next parts!
You are still on-line so go on pls..

thnx

[PattayaCarPark]

DAY 2.1 : The coffee

ผมดูนาฬิกาบนข้อมือ ตอนนั้นเป็นเวลา 6.00 pm ผมถามเธอว่ามีธุระหรือต้องไปทำอะไร
ก่อนไปทำงานหรือเปล่า เธอตอบว่าต้องกลับไปที่พักเพื่อทำผม แต่งตัวตอน 7.00 pm
ผมดูนาฬิกาอีกครั้ง รวบรวมความกล้า มองหน้าเธอ

Me   : I would like to have a cup of coffee,can you stay ??
She : Yes,but not long na. I don’t want to be late for work.
Me   : OK,not over 30 min. And I’ll sent you home.
She : Alright.

ผมพาเธอลงมาที่ร้านกาแฟที่อยู่อีกชั้นหนึ่ง เลือกโต๊ะติดกระจกด้านหน้าร้าน หลังจากสั่งกาแฟ
ให้ตัวเองและชาร้อนสำหรับเธอ ความคิดหนึ่ง แว่บขึ้นมาในสมอง ไม่ต้องคิดต่อ มันไหลออกมาแล้ว.....

Me   : Can you wait me here for a couple of minutes??
She : Why??
Me   : I have something to do,but I’ll be right back.I promise.
She : OK.

พอเดินพ้นออกมาจากหน้าร้าน ขาผมก็เริ่มวิ่ง สมองเริ่มคิดหาว่าสิ่งที่ผมต้องการ
อยู่ ณ ตำแหน่งไหนของห้างสรรพสินค้านี้ ทั้งที่ไม่แน่ใจว่าจะมีอยู่หรือไม่ แต่...
สัญชาตญาณบอก ว่าที่แผนก supermarket น่าจะมีสิ่งที่ผมต้องการอยู่

แล้วโชคก็เข้าข้างผม สิ่งที่ผมต้องการมีอยู่ที่แผนก supermarket จริงๆ
แต่จะทำยังไงให้ไม่ไต้องเสียเวลาไปมากกว่านี้ เพราะไม่อยากให้เธอ
ต้องนั่งอยู่ที่ร้านคนเดียว นานๆ

เหมือนถูกเตรียมการเอาไว้ ในตู้โชว์ของร้านมีสิ่งที่ผมต้องการวางอยู่ 1 ชิ้น
เป็นแบบที่ผมเห็นแล้วยังตกใจ ว่า เฮ้ย.....นี่เลยที่กำลังอยากจะได้
เหมือนเตรียมเอาไว้รอผมยังไงยังงั้น

ผมรีบจ่ายเงิน แล้วขาก็เริ่มวิ่งอีกครั้ง ระหว่งทางผมจำไม่ได้ว่าวิ่งเร้วแค่ไหน
หรือชนใครไปบ้าง สังเกตแต่ว่าตลอดเส้นทางที่ผมวิ่งผ่าน ทุกคนหันมามองกันหมด.....
แต่วินาทีนั้น อะไรก็ไม่สนแล้วล่ะ
แล้วทำไมหนทางดูมันไกลกว่าตอนที่มานะ....

ถึงหน้าร้าน ผมหยุดยืนอยู่ที่กระจกหน้าร้านตรงโต๊ะที่เรานั่ง ผมเคาะกระจก
เธอหันมามอง มือผมชูกุหลาบ 1 ช่อ ขึ้นมาให้เธอเห็น...... เธอท่าทางแปลกใจมาก
ผมเดินเข้ามาในร้าน แล้วบอกเธอว่า “For you ครับ”
เธอยิ้มแล้วรับช่อกุหลายไปดูและดมกลิ่นหอม “ขอบคุณค่ะ สวยมากเลย”

[obser]

Ohh......h

SSwweeee.....ttttttttttttttttt