*-* ถ้าจะบอกว่าตอนนี้ผมรักนกมากแค่ไหน คงไม่ต้องบรรยายนะคับ ผมคิดไปไกลมากว่าที่
เป็นอยู่แค่นี้แน่ แต่ความไม่แน่นอนก็คือความแน่นอนที่สุด สิ่งที่ผมคิดว่าดีแล้ว กับไม่
เป็นอย่างที่ผมคิด คอยติดตามกันต่อไปนะคับ นี่แค่เป็นจุดเริ่มตน
กบ : นก ถ้ากบมีงานประจำแล้ว กบมาอยู่กับนกได้ไหม พอดีเห็นพี่หมูว่าจะไปหาร้านใหม่เล่น
แล้วจะให้กบเล่นที่นี่แทน
นก : แล้วแม่กบไม่ว่าหรอ
กบ : ถึงตอนนั้นกบจะบอกเรื่องของเรา ให้แม่ฟัง แล้วจะพานกไปหาแม่ดีไหม
นก : แล้วแม่กบจะยอมรับนกได้หรอ นกทำงานแบบนี้ และที่สำคัญนะ ตัวกบเองมั่นใจในตัวนก
แล้วหรอ เราคบกันไม่นานเอง กบเองก็อายุยังน้อยอยู่นะยังต้องเจออะไรอีกเยอะ
กบ : กบว่านกใช่เลยนะ และแม่ของกบเองก็ไม่น่ามีปัญหา ยังไงพี่หมู กับพี่โอ๋คงช่วยพูดได้เพราะ
กบเอง ก็ทำงานแล้วด้วย ถ้าอีกหน่อยจังหวะดีๆ กบก็จะให้นกก็เลยทำงานกลางคืนเลย กบว่า
กบเลี้ยงนกไหวนะ
นก : นกไม่รับปากนะ เอาไว้ถึงเวลาก่อน ทำตอนนี้ให้ดีก่อนแล้วกัน
กบ : คราบ
*-* เรานอนกอดกันอย่างมีความสุข (ตัวผมนะ) ผมไม่รู้ผมคิดแล้วพูดออกไปได้ไง ผมหารู้เลยไม่
ว่าหลังจากนี้ เหตุการณ์เลวร้ายที่สุดในชีวิตผมจะตามมา
นก : กบตื่นเร็ว นกเรียกผม
กบ : มีอะไรหรอ เรียกแต่เช้าเลย
นก : เช้าที่ไหนกัน นี่จะเที่ยงแล้วนะ
กบ : ผมดูนาฬิกา อืมจิงด้วยสิ หลับสบายดีจัง
นก : ออกไปดูหนังกันไหม
กบ : แล้วแต่นกสิ กบยังไงก็ได้
นก : งั้นอาบน้ำแต่งตัวเลย นกเตรียมข้าวไว้แล้ว
*-* เป็นอันว่าผมกับนก ไปดูหนักกัน เป็นหนังไทยคับ ชื่อเรื่องจำไม่ค่อยได้แล้วคับ
ประมาณว่า รองต๊ะแล๊ป อะไรสักอย่างนี่ แต่เพลงประกอบภาพยนตร์เพาะมาก
นก : หนังสนุกดีนะ
กบ : อื่ม กบชอบเพลง เด๋วกับไปจะไปต่อเอามาเล่นที่ร้าน
นก : ดีๆ นกก็ชอบ
*-* เรากลับถึงหอประมาณ 6 โมงเย็นแล้ว เลยรีบอาบน้ำเตรีมตัวไปทำงาน ผมกับนกถึงร้าน
ก็จวนจะสองทุ่มแล้ว เราเดินเข้าร้านพร้อมกัน เจอพิมซึ่งกำลังนั่งแต่งหน้าอยู่
พิม : คู่นี่มาพร้อมกันเลยนะ
นก : เจอกันตรงหน้าร้านอ่ะ แล้วนกก็ทำตาโตใส่พิม
*-* : ผม ขึ้นไปตั้งเครื่องเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินลงมานั่งหน้าบาร์รอเวลาขึ้นเล่น จังหวะนั้น
พี่นิดมาถึงร้านพอดี
กบ : สวัสดีคับพี่นิด
พี่นิด : ดีจ้า มานานหรือยัง
กบ : เพิ่งมาเมื่อกี้เองคับ
พี่นิด : เออ บอกหมูด้วยนะ ว่าพรุ่งนี้พี่จะเข้าไปหาที่บ้านตอนบ่ายๆ จะไปคุยเรื่องปรับปรุงร้านใหม่
กบ : คับพี่ งั้นเด๋วผมขึ้นเล่นก่อนนะคับ ได้เวลาแล้ว
พี่นิด : จ้า
*-* วันนี้แขกก็เยอะเหมือนทุกวัน ส่วนใหญ่แค่ที่นี่เป็นแขกประจำทั้งนั้น (มีแต่แก่ๆทั้งนั้น) ผม
พยายามมองไปที่นกตลอด จนนกต้องเดินมาหาผม
นก : กบ จะมามองนกทำไมนักหนา นกนั่งกับแขกอยู่ อายเป็นหมือนกันนะ
กบ : เปล่านี่ ผมมองแขกต่างหาก ผมแก้ตัวไปเรื่อย
นก : เด๋วนี้แก้ตัวเก่งจังนะ
*-* : ความ จิงผมมองนกนั้นแหล่ะ ผมไม่ค่อยชอบแขกโต๊ะนี้สักเท่าไหร่ มาทีไรก็นั่งกับนกตลอด
แถมมือยังไม่ค่อยอยู่สุขสักเท่าไหร่ (ผมเริ่มหื่งเธอหรือนี่) คืนผ่านไปด้วยดี ก่อนกลับผมเลย
มารอนกอยู่หน้าร้าน
นก : กบ จะกลับยังไง
กบ : เด๋วกบกับแท็กซี่ ว่าแต่นกไปหาอะไรกินกันก่อนไหม
นก : อ้าว แล้วพี่หมูไม่มารับหรอ
กบ : ตอนแรกว่าจะมา พอดีเมื่อกี้พี่หมูโทรมาบอกกับพี่นิดให้กบกลับเอง พี่หมูจะไปกินเหล้ากับ
เพื่อนต่อ
นก : กินอะไรดีล่ะ
กบ : แล้วแต่นกซิ
นก : กินนกไหมล่ะ
กบ : เด๋วกินจิงๆเลยนี่
*-* เป็นอันว่าผมไปกินโจ๊กแถวซอยธนิยะกัน แล้วแล้วผมก็ไปส่งนกที่หอ ก็ที่จะกลับบ้าน
ผมถึงบ้านเกือบตี4 แต่พี่หมูก็ยังไม่กลับ ผมเลยเข้านอนก่อน เพราะพรุ่งนี้แม่กับพี่โอ๋ก็
จะกลับมาแล้ว และที่สำคัญ พ่อของผมจะกลับมาด้วย.....
หัวข้อ: อดีตที่เป็นบทเรียน กับชีวิตกลางคืน ที่ทำให้ผมเกือบตาย (อ่าน 212346 ครั้ง)